Terapie manualne

Terapia Czaszkowo-Krzyżowa

Została   opracowana   w  1939   r.   przez   amerykańskiego   osteopatę   Wiliama   Sutherlanda i zmodyfikowana przez Johna Upledgera. Podstawowym założeniem terapii jest fakt, że ośrodkowy układ nerwowy i struktury z nim sprzężone podlegają rytmicznemu ruchowi, i że prawidłowy przebieg tego ruchu jest niezwykle istotny dla ludzkiego życia i zdrowia. Układ nerwowy w organizmie człowieka reguluje pracę wszystkich organów.

Terapia ta polega na delikatnej manipulacji osteopatycznej okolic kręgosłupa, czaszki i tkanki łącznej w celu zidentyfikowania napięć oraz przywrócenie równowagi całemu organizmowi.

Terapia czaszkowo-krzyżowa pomaga w następujących problemach:
psychozy, autyzm, kłopoty z koncentracją, zaburzenia osobowości u dzieci i dorosłych, stres, dyslekcja, kłopoty z nauką; bóle  i zawroty głowy,  migreny,  kłopoty ze wzrokiem  i słuchem (szumy),  nawracające zapalenie uszu u dzieci i dorosłych, zapalenie zatok, napięcia i bóle w stawie skroniowym,
wybicie żuchwy, wady zgryzu; bóle kręgosłupa i pleców, zapalenie korzonków, rwa kulszowa, skoliozy, bolesne napięcie barków, wszystkie urazy powypadkowe, np. powypadkowy uraz odgięciowy kręgosłupa.